diumenge, 5 de gener del 2014

10000Kms

Com crec que ja hauràs arribat als 10000Kms, ara me toca a mí. Trobeu dia i hora e intentem repetir "astó"...

 
Aquí:


Amic Invisible'13

dimarts, 17 de desembre del 2013

LOTERIA NADAL 2013

 mor@n
 romaneta
 jorge
 galotxer
 raül
jose antonio

Molta Sort !!!

dimecres, 25 de setembre del 2013

Música boda Txiste i Sesi

Saludos!

Deixe açí la música de la boda del Txiste i Sesi (és la primera part, ja muntaré la segona...).
(Podeu descarregar-la si voleu)

https://soundcloud.com/user21280453/boda-txiste-cd-1

Superfuerteabrazo!

Edite:
La segona part la he tractat de muntar un parell de voltes, però me ix que "viola copyrights" i tal i me la capen, si algú la vol, que vinga amb un pendrive a casa...
He muntat una coseta que vaig fer en setembre per al cuartelillo, tot en castellà, a vore si la deixen....

https://soundcloud.com/user21280453/kapacorro-2013-sesionaca-en

dilluns, 16 de setembre del 2013

dilluns, 17 de desembre del 2012

LOTERIA NADAL

Galotxer

 mor@n


 mansanero


 raül


jose antonio


r'6



divendres, 26 d’octubre del 2012


Cronica de una (casi)muerte anunciada

Esta semana ha tenido lugar una nueva cena de parroquianos en el bar donde
tomo café y bocadillos durante la semana, además de suplir mis carencias
alimenticias cuando no me apetece cocinar.

Igual que hacemos nosotros, la hora de inicio no es una cifra en concreto,
sino que es un intervalo (de 21h a 21’30h). Bien, para mí eso no es extraño,
lo que pasa es que nosotros redondeamos por exceso (es decir, en nuestra
tierra la gente hubiera empezado a venir a partir de las 21’30h). Pero, en este
curioso pueblo, lo peculiar es que se redondea por defecto, la gente a las 21h
ya está en el sitio, en la barra plisplando cervezas y, a las 21’30h en puntico, se
empieza a zampar aunque sólo haya 2 comensales (que no es el caso ya que
todos están en la barra esperando el “ya se vale”) pero que deja bien claro la
puntualidad británica con la que aquí se toman las cosas de comer.

Pues bien, llego a las 21’25h (cuando estimo que era una hora
prudente) y ya estaban todos sentados en la mesa, con mi único asiento
vacío, “renegándome” (como se dice aquí) y salivando… Con lo que, antes de
que me sentara, mientras saludaba a todos los comensales, ya me perdí la
primera ronda de pan con ali-oli. Y, mientras le echaba una foto a la suculenta
bandeja de cordero, me perdí la segunda ronda, la de chuleticas. Con lo que,
me tocó acortar los saludos, el protocolo y empezar a zampar como si no
costara…

Inciso1
Notar que el plato estrella era una bandeja enorme, forrada de
chuleticas de cordero, con una capa de patatas al horno, y coronada por varias
medias cabezas de cordero. En donde la gracia está es devorar los sesillos,
carne mandibular incrustada y, sobre todo, los ojos (“lo ojo”, como dicen aquí).

Bueno, con lo que, salvo eso, nada del otro mundo, carne, pataticas, pan, vino,
cerveza, postre, café, cubatas: en la mesa, pero también, luego, está el cubata
de la barra, el de antes de irse. Es como cuando nosotros estamos 10 minutos
en la puerta del pub de turno charrando o haciendo nada (a veces pasando frío
y tó) antes de irnos al siguiente sitio, pero que aquí lo aprovechan para hacerse
otra copica. En este apartado nos superan, hay que reconocerlo.

Después, visita al pub X1 (según dicen) “a ver si está la Rosi en la barra. Y
si no está, pues nos vamos al otro pub, al pub X2, que está mejor pero que
no tiene a la Rosi trabajando”. Pero bueno, sí estaba la Rosi… y allí que nos
aposentamos. Total que la Rosi vino, nos puso las copas y se fue al otro
extremo kilométrico de la barra a seguir haciendo cosicas con el móvil, pero
bueno…

Inciso2 Notar que, para ser miércoles y buen día, había más gente de la que
me imaginaba, y la que fue entrando poquet a poquet después.

Aunque, como no era noche de marcha findesemanil, el ambiente se torna más
distendido, la gente, con la confianza, enciende sus cigarros (puta mierda para
mí) y, de repente, se oye la voz del dueño, que baja la música y brama, “la poli,
tós los cigarros apagaos YA!!!”

Y allí que entran dos picoletos que, aparentemente, o no huelen nada (con la
nube de humo que allí había) o no quieren olerlo, pero que allí se aposentan
también. Lo curioso del asunto es que, en un pueblo que se llama como se
llama, y sabiendo que, por su propia idiosincrasia, en cualquier momento
se puede producir un “suceso”, que la pareja de picoletos se tire dos horas
en un pub (como mínimo, ya que yo me fui y ellos allí se quedaron todavía
chucurruc chucurruc…), deja bien a las claras la protección de la que gozan
sus habitantes…

Pero para mí, lo más peculiar de la noche y la razón por la que nunca dejará de
sorprenderme este peculiar pueblo, fue la conversación a 3 bandas de después
del apagón de cigarros, y con los picoletos merodeando por allí. A saber:

Inciso3 Notar que, a lo largo de la estancia en el citado pub, aquel que tenía
a la Rosi en la barra y a 2 picoletos que no saltaban ni con agua caliente… las
rondas de cubatas se repetían cada no más de 15 minutos, aunque yo ya hacía
tiempo que me había bajado del autobús… Que si no a ver quién iba a trabajar
al día siguiente…

(Los nombres los vamos a omitir por respeto y anonimato. Es más, la Rosi,
realmente, no se llama así. Y el pueblo, pues diremos que empieza por B… el
Bronx, por ejemplo)

Atónito: “Tanto jaleo con la Rosi y creo que no es pa tanto,

¿eh?. Y encima está allá haciendo sus cosicas con el móvil”.

- Amig-acho: “No me digas que no está buena Atónito, tío. Díselo tú Le

metía 2 hostias... ”.

Le metía 2 hostias...: “Ya ves si está buena, pero que sepas que es una

guarra. Rosiiii, otra rondica”.

Atónito: “Yo paso”

Amig-acho: “Venga hombre. Otra copica, que no nos bebes ná”

Le metía 2 hostias...: “Tíos, ¿a que no sabéis lo que mha pasao?”

Atónito: “¿Qué t’ha pasao?”

Amig-acho: “¿Qué t’ha pasao?”

Le metía 2 hostias...: “Fuff, tíos, no sabéis lo que mha pasao”

Atónito: “¿Qué t’ha pasao?”

Amig-acho: “¿Qué t’ha pasao?”

- Le metía 2 hostias...: “Que m’han quitao “la planta”. M’han entrao al

campo y me l’han quitao. Me l’han quitao.”

Amig-acho: “¿Y sabe quién ha sío?”

Le metía 2 hostias...: “Sí, tío, há sio el “robaplantas” (como decía antes,

los nombres verdaderos se omiten, pero que sepáis que el nombre de

verdad no es muy diferente a este de ficción)”

Amig-acho: “¿Y no vas a hacer ná?”

Le metía 2 hostias...: “¿Y qué hago, tío? ¿Le meto 2 hostias? Si le meto

2 hostias, me enciendo y me lo cargo.”

Amig-acho: “No hombre, eso no”

Atónito: (menos mal, pienso)

Amig-acho: “No tío, eso tiene que ser solos, o en un rincón, o te lo sacas

del bar donde lo veas. Si no, si te ve arrearle todo el mundo sí que te la

cargas, porque hay tet-tigo…”

Atónito: (atónito, como su propio nombre indica)

- Le metía 2 hostias...: “A que sí, tío. Yo es que llevo toa la semana

trabajando y comiéndome la cabeza tol rato y no sé qué hacer, tío. Me

callo, se lo digo, le meto 2 hostias… Atónito, tío, ¿no me dices ná?”

Atónito: (intentando salir del atonismo). “Hombre, yo se lo diría para que,

por lo menos, sepa que lo sabes y que no te la intente hacer otra vez,

pero lo de meterle 2 hostias, creo que no es la solución…”

ATENTOS A ESTO

Le metía 2 hostias...: “Ves tío, si es que no sé qué hacer, tío no sé qué

hacer. Si es que, os cuento esto de no saber qué hacer (de si se lo

digo, si me lo callo, o si le meto 2 hostias) y me siento ¡¡¡inferior!!!… Me

siento inferior porque es que ahora mismo no sé qué hacer, pero es

que, de saber que en otra época le habría metío 2 hostias sin dudarlo y

lo hubiera reventao, me siento como inferior por estar aquí dudando y

recurriendo a vosotros”.

Atónito: (ya al borde del atonismo total)

- Amig-acho: “Pos no te comas la cabeza hombre, tú díselo. Dile, “tú,

cacho cabrón, que sé que ere tú, como me la vuelva a hacer que sepa

que te cojo y te reviento, joputa. Y ya, si ve que te la vuelve a hacer,

pues va y lo revienta”.

Atónito: (menos mal, porque si le llega a decir que fuera a buscarlo y que

lo reventara, me veía ya esa noche cavando un agujero en medio del

monte para esconder el cadáver).

Le metía 2 hostias…: “Es verdad tío, es verdad. Pero bueno, ¡¡y si se lo

digo al “repartidor de palizas a sueldo” (que no es su verdadero nombre,

pero sí muy parecido). Aunque me tenga que gastar las perras!!”

Notar que todo esto no sabría decir si lo provocan las cabezas

de cordero, con sus sesillos y ojos, o las interminables rondas de

cubatas… O es que realmente no sabía con quién me la jugaba…

- Atónito: (flipando gambas) (Joder, menuda idea). “¿Pero tenéis de eso

aquí en el pueblo?” (Qué practico, pienso)

Amig-acho: “Ira, pos claro”.

- Le metía 2 hostias…: “Mira, si yo le hago una seña al “repartidor de

palizas a sueldo”, a ése le da todo igual (mientras le pagues), te pega

una paliza aquí mismo delante de tós que tú ya no llegas hoy a tu casa”.

Atónito: “glub (tragando saliva). Estos la última vez no eran así. ¿Qué ha

- Amig-acho: “Es verdá. Tú te vas con ese una noche de juerga, y eso

es acojonante. Pero no acojonante de chulo, acojonante de tener los

cojones en la garganta. Vamos, que te lo diga Le metía 2 hostias…”

- Le metía 2 hostias…: “Ya te digo” (Muy explícito el hombre en su

explicación, aunque prefería no saber más detalles)

- Atónito: (A ver quién tiene huevos a irse de fiesta con semejante

personaje. Además, si de repente, le suena el móvil y te dice que se

tiene que ir a una “urgencia”… Bueno, si se va, al menos sabes que no

eres tú el “urgenciado”. A no ser que vaya al coche un momento y vuelva

con las cosicas esas que utilice a verte)

Amig-acho: “Y pa que te vas a gastar del dinero. Es lo que t’he dicho, o

vas y se lo dices o vas y lo revientas”

- Le metía 2 hostias…: “Pues tío (y se suelta mientras se arrea medio

cubata de un trago y mira el vaso) que conforme voy hoy aún voy al

campo y lo busco, que sé dónde vive (y lo dice mientras aprieta el vaso

de tubo el cual creía que iba a estampar contra la barra)”

- Atónito: (Yo ya me veía otra vez con un serrucho de descuartizar, un

pico y una pala… y lo que es peor, que no acabara yo dentro también)

Le metía 2 hostias…: “Venga Rosi, otra copica”

Atónito: (Fufff, menos mal) “Anda Rosi, ponme otra a mí también” (que

creo que me la merezco)

Amig-acho: “Venga atónito, ahí está, ponle una de las buenas”

Le metía 2 hostias…: “Eso atónito, anímate” (y me da una palmada en la

espalda, de esas de colega, de camarada, de amistad, de aquí estamos

todos juntos pa lo que sea (como los mosqueteros), pero con tal fuerza

que casi me saca la columna por el esternón)

- Atónito: (Bueno, creo que el peligro ya ha pasado. Volvemos a alerta

Amig-acho: “Gracias Rosi, guapa”

Le metía 2 hostias…: “que sepas que es una guarra, que te lo digo yo. Y

los picoletos estos qué pasa que no se van. Pos yo me quiero fumar un

cigarro aquí dentro”

Atónito: “No tío, si quieres nos salimos a la calle”

Amig-acho: “Fuera hace frío y llueve”

- Le metía 2 hostias…: “Si es que fuera llueve, copón. Mira, yo me lo

enciendo. Y si viene y me dice algo le digo: a ti que te pasa enano, si

en ves destar aquí tendrías que estar por ahí patrullando, que pa eso te

pagamos. Vamos, que si se pone tonto aún le meto 2 hostias y tó”

Atónito: (Hala, otra vez en alerta roja). “Vamos a fumar a la calle, si mira

ya no llueve casi (sin saber si estaba cayendo la de Dios o no)”. (Joer,

estoy por fumar hasta yo… o algo más…)

Amig-acho: “Vamos, vamos, venga…”

Le metía 2 hostias…: “Picoletos de mierda”

- Atónito: (Y entre el cigarro y el frescor de la noche, volvimos a Alerta

En la calle, conversación insustancial sobre mafiosos locales y
chucurruc, chucurruc… Hasta que a alguien (que no fui yo) se le ocurrió
la genial idea de cambiar de sitio y, con la excusa del cambio de sitio,
ya que la de tener que madrugar para trabajar se invalidó al momento
(“eh que nosotros también tenemos que madrugar para trabajar”), pude
recogerme a mi casa, evitarme de cavar un agujero y quién sabe de qué
más cosas…

Y me perdí en la noche rumbo a mi casita.. Y así acabo una noche que
no sé bien cómo podría haber acabado…

Pero esto, no es más que una historia más de B… del Bronx (que no es
el verdadero nombre)

dijous, 6 de setembre del 2012

BONES FESTES!!

Monovers, monoveres, tortosines, barcelonines i bulleros, kapacorrenses, rascapiquenses i afins... Aprofiteu les Festes 2012!!